جایگاه دا (da) در ((دازاین)) (Dasein)
جایگاه دا (da) در ((دازاین)) (Dasein)
کتاب ((هستی و زمان)) (Sein und Zeit) هیدگر
Foundation of Da in “Dasein” in Heidegger’s Sein und Zeit
دکتر احمد علی حیدری
استادیار گروه فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی
چکیده
از منظر هیدگر در پرسش از معنای هستی از راه مخاطب پرسش،نحوه خاص این موجود را در ربط با وجود در می یابیم و به جانب آنچه که وجود نام دارد، ارتقاء می یابیم. ویژگی ربط مخاطب پرسش (دازاین) به وجود در دای دازاین به عبارت درآمده است. دا-زاین از آن جهت که مشتمل بر وجود است، سیری در آفاق وجودی و اشکال مختلف آن دارد و به سبب دا، فرصتی می یابد تا به مبادی این کثرات رجوع کند. هیدگر با استمداد از روش پدیدار شناختی، مقومات دا را برمی شمارد. کوشش برای نشان دادن مناسبات میان دا و لوازمش در مرکز توجه این مقاله قرار گرفته است. دا در فلسفه متقدم هیدگر راهی از جانب کثرات عالم به مبدایی است که از آن به ترس آگاهی یاد کرده است و دا در فلسفه متاخر هیدگر فارغ از کثرات وجودی در نسبت مستقیم تری با وجود، دازاین و دیگر انحاء وجودی را می فهمد. عناصر فلسفه هیدگر در دور هرمنیتیکی که واسطه آن دا است به هم می پیوندد. با این ملاحظه شاید تعابیر هیدگر متقدم و متاخر در حق این اندیشمند ناصواب باشد.
توجه : این مقاله پیش از این در مجله حکمت و فلسفه(8) به چاپ رسیده است.
تمامی حقوق متعلق به انجمن احیاگران فلسفه نو است.
با سپاس فراوان از دکتر حیدری
